Umutsuz bir sonbahar mevsiminde, Bedenime yapýþan Havanýn soluðunda, Üzerime akan su misali, Bir yaðmurda kaybettim Bana ait olan hayalleri...
Bir þairin mýsralarýndaki, Ne ilk ne de son olan Duygu misillemelerinde, Býraktým; Gerçeðin gözlerinde saklý kalan Bir hayatý...
Dert etmedim Ölüm kapýmda bekliyor diye... Düþünmedim Hayallerimin ölümün ipinde Gerildiði kederleri... Anlamaya çalýþmadým Hayatýma sýzan birkaç Ajansý hüznü...
Oluruna býrakmakmýþ hayatý diyenler gibi Býraktým hayatý, Hayallerimde akan Bir umut nehrine... Bir belkinin gözlerinde Bulduðum çaresizlik gibi, Umutlarýmýn bataryasýnýn bittiði Bir keder de, Tükendim bir gerçekte...
Bir þair düþürdü bu gün Bir heceyi. Bir ressam düþürdü bu gün Bir fýrça darbesini. Unutuldu bu gün her mutluluðum, Gerçeðin gözünde Saklambaç oynayan hayallerimin Acýlara yakalanýþýnda.
Bir mutluluk dileyen gözlerim, Kaybetti bu gün Bir hüzünde Ellerinden akýp yere düþen Bir yaðmur tanesinde... Gerçeðin yaðmura sýðýndýðý Bir kasýrgada Yitirdiðim hayallere Aðladýðým Bir umutsuzlukta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.