DÜŞÜNE KOY BENİ

"DÜÞÜNE KOY BENÝ"

Vedasýz gidiþin yaktý beni,
Vefasýz gidiþin gibi.

Hadi git þimdi.
Gittiðin yerlerde caddeler ýslak mý ?
Akan gözyaþlarý ile sulanýr mý tabiat,
Zincirleme sevdalardan yaralý mý sevdalýlar.

Ve sen...!
Asýlsýz, yakýþýksýz sevdalar mý yapýþtý yakana,
Yoksa sýðýndýn mý kör zalim kara yalana.
Mehtabýnda düþüne koy beni...

Parýltýlý bi o kadar da rengarenk,
Pazarda biten aþkýn hatýrýna,
Düþünekoy beni...

Eylül sabahýnda meltem esen rüzgar,
Okþadý mý saçlarýný.
Yaðan kar’ýn ardýndan doðan güneþ, ýsýttý mý içini.
Yar diye bir can baktý mý göz bebeklerine,
Kokladýðýn gülün dalýna konan bülbülün sesi, düþtü mü kulaðýna.
Vedasýz gidiþlerin ardýndan,
Düþüne koy beni...

Her bekleyiþ, yeni bir umuda davet.
Yýkýlan umutlarý dik tutma sevinci
Gecenin korkutuculuna aðýr darbedir.
Hayaller sýðdýrýlýr uçan her kelebeðin kanadýna,
Ve özgür býrakýlan bütün martýlar adýna,
Düþüne koy beni

Ellerim seni soruyor hani nerde.
Gözlerim aðlýyor seni gördüðüm yerde,
Kalbe sual olunmaz, yanar gündüz gece
Sana aðladýðým sabahsýz gecelerde,
Düþünekoy beni...

Aþka engel olurmuþ gurur dedikleri þey,
Ki ben sana gelirken çiðnerdim onu,
Çünkü yollarýna sermiþim, kazarken kuyumu.
Ayaklar altýna alýnan gururun payýna,
Düþüne koy beni...

Giderken azraile selamýmý söylersin,
Buralara kadar zahmet etmesin,
Ben onu hergün öldürüyorum dersin.

Bir gün gelir baþ ucuma çökersin,
Belki kýrmýzý bir gül dikersin,
Bembeyaz yakasýz gömlek içinde,
Topraða koy beni...

Ýþte o anda. aklýna,

ÖLÜMM ÖLÜMM GELSÝN GÜLÜM...

FACÝA
25 11 2008
DENÝZLÝ-ÇINAR
HARUN ÝNAN

Sosyal Medyada Paylaşın: