İNSAN SEVMEDEN ÖLMEMELİ

"ÝNSAN SEVMEDEN ÖLMEMELÝ"

Birini seversiniz,
Ona âþýk olursunuz,
Sanki o olmadan yaþamak zor gelir.
Bir gün ayrýlýðýn eþiðine gelirsiniz,
Hatta ondan nefret edeceðiniz gün bile gelir.
Ve bir bakmýþsýn, can dediðin canan olmuþ düþman.

Ýnsan, ömrü boyunca birden fazla âþýk olur,
Bunlar genelde platonik olur,
Yani karþý taraf duymadan son bulur.

Âþýk olan kiþi ona duyduðu sevgiyi anlatamaz
Ya korkar onu kaybetmekten,
Ya da onu sevmemiþtir.
Çünkü seven her þeye katlanabilir,
Gururunu çiðnemeye bile.

Ama gerçekten seven insan
Ona karþý öyle þeyler hayal eder ki,
Ailesiyle oturduðu sofrada
Ýllaki ona da bir yer olmalýydý düþüncesi,

Yalnýz kaldýðýnda sanki bir an
Onunla konuþuyormuþ gibi yapýlan hareketler
Ve onun adýnýn geçtiði her yerde
Acýyan kalbe ev sahipliði yapmaktýr.

Geceleri kimse görmeden çaresizliðine,
Hýçkýra hýçkýra aðlamaktýr,
Dokunduðu yerlere dokunabilmek,
Soluduðu havayý soluyabilmektir.

Ama her þey bir gün biter,
Ýnsan anlar ki o aþk ve o insan,
Gönül hanýna giren misafirdir.
Bir hayal gibi gelir geçer
Bu, er yâda olur geç olur,

Sevmeli insan, sevebilmeli,
Sevgiyle sevmeyi ayýrabilmeli,
Ýnsan sevmeden, ölmemeli...

HARUN ÝNAN,
08 12 2009




Sosyal Medyada Paylaşın: