Ölünce

Ölünce

yudumluyorum acý kuþkusunu yaðmurun
aðaçlar niçin bu kadar içlerine kapanmýþlar
sanki topraðýn altýndaki kendim deðilmiþim gibi üþüyorum
gece ustura gibi kesince sabahýn bekleyiþini

adýmlarýný çekme üzerimden
rüzgar götürmesin topraðýmý
uzak sesler kesilince aðlýyorum
ay ýþýðý ulaþmýyor göz çukurlarýma
seni bir daha görememekten korkuyorum
bütün hýþýrtýlarda
týkýrtýlarda
çýtýrtýlarda
iðreti bir sensizlik kaygýsý...
bilmem ayak seslerinden
beni hangi acýmasýz bir an mahrum býrakacak...
en ücra karanlýðýmda dahi sesin týnýn
evrenimde yalnýz senin þarkýnýn hükümranlýðý
göðüs boþluðuma bastýrdýðým soðumuþluðum...

sen
kimsesizliðimin kelebekli yakýnlýðýsýn yaban otlarýma
çürümüþ dudaklarýmýn alnýnda kalmýþlýðý kadar
sen acýlarýmýn mütevazi ve suskun çocuðu
müzikli aldanmalarla aklanýnca saçlarým
kabullendim kuþlarýn göç artýklarýný
uzun boylu ölümlerde
ve sessiz ama huzuru uzak ikindili...

þelale seslimdin
akýp giderdi gidiþinin yankýsý
kollarýmýn arasýndan baþka bir iki sonsuzun arasýna
hadi þimdi gene konuþ...
kýskansýn ses tonuna duyduðum arzuyu zaman
kurak yaný kalmasýn düþlerimin
doðru dürüst uyanmak istiyorum topraða
bana gelen adýmlarýn kirlenmesin
bir defa öldüm
bir daha ölmek istemiyorum...

biliyorum ve biliyorsun ki...
göz yaþlarýndan þavkýyan bir ýþýk damlasýyla
baþlayacak sona eriþi sahipsizliðimin
kanadý kýrýk bir uçan karýncaya tutunacaðým
doðrulup koklamak için saçlarýný
en uykulu halimde bile ancak sana telaþlý
birbirine kavuþamayan parmaklarýmda
kirpiklerinin buruk tadý
biliyorum ve biliyorsun ki
tüm imkanlarýn sonunda
yalnýzlýk ve kýþ bastýracak...
rüzgarlý acý toprak kokusuyla
nefesin karýþacak birbirine
yok olacaðým...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: