Toynak

Toynak

kendimden kaçarým senden kaçamam
gözlerimle yarattýðým yepyeni güzelliðinden
güzelliðinden hiçbir þey kaybettiremez zaman
zaman da výz gelir týrýs gider düþ atlarýmýn toynaklarýna
baþý boþ dolaþan bulut gölgeleri de

dünya taþýyamaz yüreðimi
yüreðimdeyse tüm evren bu sonsuzluk
yetiþemez soluðuma ne ses ne ýþýk hýzý
hiçbir bilgelik seni düþünmemin derinliðine

“güneþ kar topu olur
yitiþler bile yiter
uyuyorsan eðer
mevsimleri unutup”

boþluðunun neresinde olursam olayým
fark etmez
acýnýn dolaylarýnda dolu dizgin
koþar dörtnala yemyeþil ölüm denizlerim
toynaklarýný vurarak beynime

damarlarýmda dolaþan sen deðilsin
senin kanýn
en kalabalýk bulvarlara meydan okur yalnýzlýðým
seninle ilgiliyse akþam bu þehir
evlerin çatýlarýna tünemiþ kumrularýn hüznü
gülüþlerimin korunaðý varlýðýn
varlýðýnýn içimde iç geçirmesi

seninle ilgiliyse aðlamak
beyazlarý yitirmek cennetidir karanlýkta bir köy mezarlýðýnýn
çýkmazlara yelken açmak dindirir sýkýntýmý
uykusuz çocuklar gibi huysuzlaþýr
sen sanýp kalbimin atýþýnda þu sakladýðým


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: