Cam üstünde büyüttüðüm düþüncelerin içine kurþun sýktýðým hayat dillenir, Alkýþlarýn her tonu kulaklarýmý yýrttýkça Sahneden düþtüm. Oysa acýlarýmý büyütüp, avuçlarýmý sýzlatan minik dokunuþlu çocuk sendin, Büyüdün ve ben kirlendim.
Suflör! Tekrarlama replikleri, uðraþ biraz gecenin koynuna düþen çýðlýklarýn içinde Gerekirse jilet üstünde yürümeyi öðretsin yalnýzlýk Ve yeri geldiðinde sahneden bir kez daha lâl düþsün.
Ben monolog Eros’un okundan düþ-tüm. Uzaktan el sallarken sen, ben yaðmur tanelerini çalýp kapýna üþüþtüm.
...
Avuçlarý nasýrlaþan zebanilerin nefesini de soludum Hepsinin dudaklarýndan piþmanlýk dökülürken Ben bilmem kaçýncý sahnenin sonunda piþmanlýðýn nefesini tüketiyordum.
Þimdi ben de bu sahneden düþsem, küfür yaðdýracak her replik Hiçbir düþüncenin koynuna tok giremeyeceðim. Açlýk duygularýmý kemirirken, yine perde kapanacak Ve ben yine bir düþ sancýsýnýn koynunda perdeleri açacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.