Ansýzýn bir karasu iner
Deniz fenerinin gözlerine
Fener kör olur.
Ve aðýr aðýr uyanmaya baþlar
Deniz dibinin devleri
Koç sürüsü dalgalar toslaþýr gerine gerine
Ötede yýkkýn bir balýkçý köyünün çiçeksiz evleri
Evler ki denizlerde olup bitenleri bilmez
Bense bu kaderi iyi bilirim
Benim adým Kepez…
Yýldýzlar olmadý mý, dolunay olmadý mý
Gökyüzü de kördür.
Yüreðindeki kara bulutlar
Durmadan yýldýrýmlar kusar
Yorgun bir gemi oturur kayalara
Karýþýr birbirine dua ve küfür
Korkuysa þapkasýný her zaman
Kapkara bir dala asar
Bir yosun tarlasýnda dinlenirken
Gördüm ölümü kaç kez
Selâm verip geçti gülümseyerek
Ben korkusuz Kepez…
Kaç sünger ve inci avcýsýnýn
Kanýna girdi bu denizler
Kaç taze gelin ihtiyarladý
Bu ufuklara baka baka
Her sabah
Neþeli bir ýslýk aydýnlýðýna
Evden çýkýp gidenler
Ya döndüler ya da hiç dönmediler
Yaralý akþamlara
Yalnýz kalmayýnca aç kalmayýnca
Oðlak, kuzu melemez
Ben ne dramlar yaþamýþýmdýr bu kýyýda
Ben Kepez…
Mutlu insanlar da gördüm
Gelip kollarýmýn arasýnda seviþen
Ama uzun sürmedi
Þýngýr mýngýr kristal ömürleri
Ne çýðlýklar iþittim rüzgârlardan
Mevsim mevsim deðiþen
Hele de yitik ekmekler gibi ayrýlýk türküleri
Tedirgin martýlarýn
Kanatlarý vururken gez
Ben dilsiz bir görgü tanýðýyým
Benim adým Kepez…
Gün kýsalýr,
Bir gece de deðiþir renk renk haritam
Gün uzar,
Sýzlayan süslü bir göðüstür Tarih-i Kadim
Sýrdýr, ayýptýr
Gördüklerimin hepsini anlatamam
Gemiler gelip geçerken
Kaç dilden hüzünlü þarkýlar dinledim
Gül yanaklý, lâle dudaklý
Ne güzeller gördüm gitti gelmez
Ben hep ayný yerde beklerim
Benim adým Kepez…
Bazen denize küser de
Gökteki yýldýzlarla konuþurum
Bazen gidemediðim yerleri okþamak isterim
Bulamam ellerimi
Ay doðarken baþlar
En uzun süren sarhoþluðum
Asýrlar kemirse de
Koparamazlar zincirlerimi
Kimse kirli ayaklarýyla
Üzerimi tepeleyemez
Ben beþ vakit
Sabrýn gül suyuyla yýkanýrým
Benim adým Kepez…
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.