ölgün sularýn aþka yemin ettiði bir mevsimde
hazan yapraklarý döküldü kökleri kurumuþ bahara
yeþillerim saçýlmýþken ortalýða
sana doðru çýktýðým tüm yolculuklarda
uzun bir yoldu içinden geçemediðim cümlelerin
asi rüzgarlar öper dudaklarýmýn duldasýný
pusulasý sana çevrilmiþken
yerle yeksan olur umutlarým
ve hala sen kokuyor satýrlarým
kara bir leke gibi taþýyorum seni tüm zamanlara
ruhumun çýkmaz sokaklarýnda
senden gelip yine sana savruluyorum
bað bozumu bir düþ takýldý saçlarýma
ve karanlýðýn kýrýlma vakti takatsiz dizlerimde
ýhlamur çiçekleri serzeniþte
karartma saatlerinde esir düþen yalnýzlýðýmý
deðiþ tokuþ ediyorlar
evvel zamanýn birinde
.../ sen...
çocukluðumun masallarýndan tutamazken...
bak saf tutuyor melekler
hüznün kanat çýrpan yaralarýnda
binlerce ölü taþýrken
kýrk ikindi yaðmurlarýnda gusül eden tenimde
kucaðýmda bir yýðýn kelime ile
sessizce yürüyorum bir cenaze merasiminde
gamzelerim sana yeminli aþkýn tuzunu içerken
ki ne kadar tutunabilirim
topraða düþen yüzümde
.../sen...
beni benimle býrak
býrak tozlu raflarda kalsýn tarihim
masanýn üzerinde duran açýk kitabýnda
okunsun ahvalim
ki gözlüðünü býrak çevrilmemiþ sayfaya
ve geldiðimde
buzlar prensesi erimemiþ olsun avuçlarýnda
...// nereye gidiyorsun þairim !!...
okuyamadýðým ellerinle
þiirler resmederken göklere
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.