Çok mu sýkýldým yazmaktan,
Ya da laf dinlemeyen kalbime kýzmaktan,
Gýna mý geldi canýma?
Ne oldu da duruyorum?
Cenneti mi gördüm gülüyorum,
Bana kurtuluþ biletini mi verdiler?
Nedir bu aymazlýðým?
Uydurma bir bestenin ardý sýra,
Kimsenin bilmediði bir yaþýmda,
Sýrf masal kalmasýn diye mi yaþamým,
Yazmaya çalýþýyorum.
Çok mu uzun þu dünya?
Anlatacak o kadar çok hikayesi var ki,
Hani þu karþýda oturan 75 yaþýndaki,
Ýhtiyar delikanlýnýn,
Ve o ihtiyar delikanlý kadar yaþlý,
Bir tecrübeye ait bir genç kýzý,
Artýk yazmanýn,
Zamaný deðil mi?
Çok mu sýkýldým yaþamaktan,
Daha yolun yarýsý yarýlanmamýþken,
Ya da ben öyle zannederken,
Býkmanýn anlamý ne ki!
Uydurma bir sanatým olsun diye,
Hiç sevmediðim ilkokul öðretmenime,
Þu an küfrederken içimden,
Sýrf kast sistemli müfredatýna,
Ve bu þehrin gecelerinin,
Beni hatýrlama ihtimallerine,
Birkaç satýr yazýlsýn diye,
Sayýsal kafamý yorarken,
Ne çabuk da unuttum korkularýmý?
Bir þairin ‘Yalan’ diye haykýrýþýnda,
52 kiþilik otobüsün içinde,
Nazlý gençliði dünyadan silerken,
Bilmece olmanýn küstahlýðýnda,
Ne çabuk da unuttum yaþadýklarýmý?
Dünyadan birkaç þey haricinde götüremezken ahrete,
Ne çabuk da yýldým yaþamaktan?
Esasýnda hiçbir þeyden yýlmýþ,
Korkmuþ,
Unutmuþ;
Deðilim!
O zaman aymazlýðým neden?
Bir tekerlek olmanýn hüznünü ‘Direnme’ intifasýnda yazarken,
Mitralyözlerin altýnda ezilmemiþ parmaklarýmý,
Doðan her yeni güneþin ýþýðýnda,
Sýrf ‘öylesine’ kalmasýn diye kýrýyorum.
Kaleme lanet okumuþ gençliðe,
Tiyatrolarda,sonsuz piyeslerde,
Bir menderes olmanýn dinginliðiyle,
Türk’ün eþ türküsünde hiza çekerken,
Saadet uman gözlerimde,
Doðru olarak anýlmanýn,
Ak bir geleceðe yürüyen,
Halkýn içinden filizlenmiþ,
Hakký bilmeyi seven,
Komun uzun paltosunda,
Demokratýn empatisinde,
Bir gebe sýzýsýnda,
Soldan geçmiþ,saðdan dönmüþ;
Mutedilliði bilmiþ,
Muhafaza ettiði büyük sevgide,
Rimelleri kanayan bir genç kýzýn,
Kucak kucak sevgisine ait yeminde,
Sýrf yaþamak olmasýn diye adý sadece,
Ve alnýna yazýlaný yazmak isteyen,
Sitemkar partizanlýðýmý,
Sevginin gençlik kollarýnda,
Duvarlara ‘Seni Seviyorum’ yazýsýnda,
Tarýk’ýn sokak sevgisinde,
Sunal’ýn suskun kelimelerinde,
Aðýzlarý yumurta kokan çocuklarýn,
Biberle dinmiþ þýmarýklýðýný,
Ýðne yaparým diyen teyzelerin,
Kötümser pedagojilerinde,
Ýçimde ki acý seviþmelerin,
Villuslarýnda emilmemiþ kaygýsýnda,
Korkusuzca sevmenin isyanýnda,
Keleþ sesleri altýnda yaþamanýn,
O menci ömrün pekmezlerini,
Topraða dökerken zevk diye,
Ve ben yaþarken hala,
Suyum kalmamýþ þýmarýklýðýmda,
Bir feribot virajýnda ezilen,
Hükümsüz denizanasý bahtýnda,
Yol kenarýnda yatan þiþmiþ kedide,
Parkta gezen ayyaþ itlerde,
Ankara olmanýn yavþaklýðýnda,
Dönerken kavþaðý hýzlýca,
Hükmettiðim koyunlarý okþarken,
Ýsmail olmasý dileðiyle,
Býçaðým yerine kalem konulmuþsa,
Ýki parmaðýmýn arasýna,
Sizlerden özür diliyorum.
Bana genç kýzýn yaþlarýný verin!
Uygunsuz geldiðimin farkýndayým,
Hepimiz zaten uygun deðiliz!
Ya önce ki zamana,ya da sonrasýna ait,
Kendimizi saydýðýmýz elit,
Ya da etik kurallarýn;
Kölesiyiz…
Çok mu zorladýn diye de sormayýn?
Doðarken ebeme de söylemiþtim:
-‘ Uydurma bir bestenin ardý sýra,
Kimsenin bilmediði bir yaþýmda,
Sýrf masal kalmasýn diye mi yaþamým,
Çalýþacaðým.’
Ben çalýþýyorum diye rahatsýz etmeyeyim demeyin,
Gelin!
Ne olursanýz olun,
Yeter ki;
O genç kýzýn yaþlarýný da getirin!