Özlediðim tüm güzellikleri,
Bir de bana hatýrlatmasa bahar
ve de ötmese kuþlar,bal yapmasa arýlar,
Kokusundan soygun kaldýkça sevgim,
Yaþamanýn ne manasý var!
Beklemenin de artýk o olmadýkça;
Bekledikçe yanarken,yanmanýn da;
Artýk ne manasý var!
Sustukça gönül,çöktükçe bakýþlarýna,
Taþ olup ufalandýkça avuçlarýna,
Yitik bir beste gibi unutuldukça,
Onu bu kadar sevmenin,söyleyin;
Ne manasý var!
Bu kadar tükendikten sonra,
Hala ayaktayým diyebilmenin,
Sýrf üzülme demek için olanýna,
Ne gerek var!
Zülfü kahve dökülmüþ figanýnda,
Özü Leyla onu melek sayýnca,
Yumduðu gözler ardýnca,
Avucuna buse koymanýn,
O olmadýkça,
Ne manasý var!
Ne gereði,ne haceti,ne lüzumu var!
Siz kýnadýkça beni dostlar,
Bir garibin tükeniþ destanýna,
Uykusuz gecelerin ahlarýna,
Yitirildikçe her gün mýsralarda,
Artýk makberin güneþini,
O olmadýkça yazmanýn,
Ne manasý var!