YOLLAR
Yollar...
Bir kýþ gecesi çýktým bu yola beynimde fýrtýnalar varken.
Cism-i candan geçip kurbetine eriþsem.
Bahçende biten bir ot olmayý gönlüm dilerken
Ve yaðmur...
Yaðmur kadar serin, nazenin ve nazlý derin
Bir ahenk içinde raks eden bir katre bârân
Bir bir cama çarpan su ledünnî katre
Ya gurbet...
En sevdiklerinden ayrý kalan þu dil-i hicran.
Bu gönlüm neyler sensiz dünyada, ukbâda
Gurbet ya, alacak ya seni benden
Bre gafil mesafeler biter mi sanýrsýn bu yolda
Zaman ah zaman...
Zaman aldý seni benden ey yâr uzaklarda
Günlerden gurbet
Saatse kalbimin kalbine vuslata beþ var.
Ya Ýstanbul...
Rüyamdaki aþk þehri
Senin beldenden sonra bende orasý en kutsî
Özlemlerimin uç noktasýnda parýldayan bir yýldýz gibi
Þehr-i Kübra...
Sana dilediðim sözler
Terennüm ettiðim naðmeler
Hep Ýstanbul’u sürükler önüme
Havasýný soluduðum her lahza
Kalbim daha bir aþkla çarpar yana yana
Yollar...
Gurbet ateþini körüklese de bende
Vuslata þayan bir bilmece bu gecede
Ýlhan KAPLAN
Bir gece Ýstanbul’a giderken yüreðimden taþan duygular... 04.01.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.