İçime Dert Olurdu İstanbul

saklandýðý adalarý vardý sensizliðimin
iskelesi korkuluklarýna yaslanýrdý
sokakta kalmýþ perþembem
denize küs yüzüne deðerdi
karaya vuran tebessüm
ve iki gözüm
uyku sersemi bakýnýrken
çýplak mavinin tuzuna
içime dert olurdu Ýstanbul

çöp kadýnlar çizerdi çocuksu yanlarým
rengi soluk duvarlarýma
doðrular çizerdi kesiþmeyecek
örümcek aðlarýna takýlýrdý gökyüzüm
ve þarap tortusu hüznüm
dokuz kere geçerdi
dokuzuncu senfoninin içinden
kemanlar aðlardý habire
küfürbaz ellerime
içime dert olurdu Ýstanbul

utanýrken iki günlük sakalým
daðýnýk saçlarýma
gündelik sesleri ýslanýrdý simitçi tablalarýnýn
semaver deminde yalnýzlaþýrdý
incebellimin sýcaðý çayhanelerde
iki kaþýk sen olurdun karýþtýrdýðým
ýsýnýrdý soðuðumda üþüyen öfkesi
alý-mor gözaltýlarýmýn
rüzgar güllerini týrmalardý
fýrtýna kuþlarýnýn serçe parmaklarý
içime dert olurdu
sokakta kalmýþ perþembem
içime dert olurdu Ýstanbul

Demir Mutlugil




Sosyal Medyada Paylaşın: