MANOLYA

Gün bu deðildi kalbimden geçen,
Ne yazýk sen oldun bu sonu seçen.
Güz istemezdi gülleri soldurmayý,
Gönül pek isterdi mutlu sonu bulmayý.

Gittin ansýzýn ardýna da bakmadan,
Bir çare kaldýmý aþkýmýzý satmadan,
Kalp yoruldu seni boþa sevmekten,
Pek çare býrakmadýn bence yitmekten.

Bir manolya býraktým belki anarsýn,
Ne renk çiçek açacak merak etmazsin,
Aþk sabýr küpü deðil sende yanarsýn,
Gerçek seven kimdir yazýk bilmezsin.

Kitaplar yazdým sana okumadýn ki,
Bu çýkarsýz aþklarýmý anlamadýnki,
O anlamsýz gururunu silemedinki,
Aþkýma son bir umut dilemedinki.

Sosyal Medyada Paylaşın: