…………………………………………………………………………………………………………………………………. BU GÜN BEN BÝR GÜZEL GÖRDÜM Bugün ben bir güzel gördüm Bakar cennet sarayýndan Kamaþtý gözümün nuru Onun hüsnü cemalinden
Salýndý bahçeye girdi Çiçekler selama durdu Mor menekþe boyun burdu Gül kýzardý hicabýndan
Bahçenin kapýsýn açtým Sanýrsýn cennete düþtüm Yar ile tenha konuþtum Bir gül aldým yanaðýndan
Bahçenin kapýsý güldür Yanýnda öten bülbüldür Sefil Emrah sana kuldur Baðýþla geç günahýndan ………………………
Erciþli Emrah(Sefil Emrah) …………………….. ERCÝÞLÝ EMRAH(Sefil Emrah) Hayatý ’bir masalýn sisli, görüntüleri arasýnda gömülü kalan Erciþli Emrah, Erzurumlu Emrah’la karýþtýrýlmýþtýr. XVII. Yüzyýlýn ilk yarýsýnda yaþadýðý sanýlan Erciþli Emrah, Erciþ kafesine baðlý bir Karakoyunlu köyü olan Egans’ta doðmuþtur. Erciþ kalesinin baþbuðu Miroðlu’nun sazcýsý Aþýk Ahmet’in oðludur. Genç yaþta Miroðlu’nun kýzý Selvihana aþýk olarak sevgilisinin ardýndan Ýran ve Azerbaycan’ýn batý kesimlerini gezmiþ, gördüklerini duru bir Türkçe ile anlatmýþtýr. Emrah ile Selvihan hikayeleri Doðu ve Güney Anadolu’da birbirinden farklý beþ aðýzda söylenmektedir. Bu aðýzlarý karþýlaþtýran Ali Saraçoðlu aþaðýdaki belirlemeleri yapmaktadýr: Emrah ile Selvihan hikayesinin Erzurum aðzý yedi, Erciþ aðzý Emrah ile Selvihan hikayesi ise baþlýca on parçaya bölünebilir. Aþk, her iki aðýzda da bir nevruz sabahý baþlar. Emrah, Çelebibaðý (Erciþin 5 kilometre batýsýnda, Van gölü sahiline kurulmuþ tarihi bir köy) yöresinde Þeker bulaðýnýn üstünde, uyurken pir elinden pir dolusu bade içerek Selvihana aþýk olur. Erzurum anlatýþýnda sevenler Emrah, Þah Abbas, Tiflis hakimi Kuðu Han’ýn oðlu Mirze Ali, Sevilen: Selvi, Aldatýcý Kuðuhan ve Selvi’nin kardeþleri, Yardýmcý: Yaðýp Han, Selvi’nin tayasý Nazlý, Emrah’ýn babasý Aþýk Ahmet’tir. Erciþ anlatýþýnda Selvi’nin kardeþleri yoktur. Gaziantep anlatýþýnda (Ali Rýza Yalgýn derlemesi) Aþýk Ahmet Erciþ’e hariçten gelir. Selvi Ýran padiþahýnýn kýzýdýr. Emrah, Erciþ’te bade içerek Ýran’a Selvi’yi aramaya gider. Hikayenin kahramanlarý Emrah, Selvi, Aþýk Ahmet, Serverþah, Acemþah, Haramiler baþý Ahmet Turan’dýr. Erciþ anlatýþý ile Gaziantep anlatýþýnýn birlik motifi, Emrah’ýn esirliðidir. Gaziantep anlatýþýnda Emrah Haramiler baþý Ahmet Turan’ýn, Erciþ anlatýþýnda ise Aðrý daðýnda bir maðarada Kurtlarýnýn baþýnýn elinde uzun zaman esir olarak kalýr. Erciþ anlatýþýnda "Selvi" adý "Selbihan" olarak geçer. Erciþ ve Erzurum anlatýþlarýnýn birleþik motifi önceleri Selbihan-Selvihan’ýn aþýk olan Þah Abbas’ýn, sonradan Emrah’ýn ve sevgilisinin koruyucu ve kurtarýcýlarý oluþudur. Yedi, parçaya bölünebilen Erzurum anlatýþýnýn ikince ve üçüncü kýsýmlarýnda Emrah üç defa hasým aþýklarla meydanlaþýr.
1- Erciþ’te Miroðlu’nun sarayýnda babasý Aþýk Ahmet’le 2- Horasan’da Hasan Han’ýn divanýnda Lezgi Ahmet’le 3-Ýsfahan’da Þah Abbas’ýn huzurunda Aþýk Abbas’la. Emrah, bu üç meydanlaþmada da hasýmlarýný mat ederek sazlarýný almaktadýr. Ali Rýza Yalgýn derlemesinde Emrah, Koca Aþýk ve Servarþah ile meydanlaþmakta, her ikisini de mat etmektedir. Bu iki hikayede ve þiirlerinde Divan tesiri yok denecek kadar azdýr. Emrah ile Selbihan hikayesinin Erciþ aðzý:
1- Emrah’ýn çocukluðu, 2-Babasý ile Miroðlu’nun divanýnda meydanlaþmasý, 3- Þah Abbas’ýn veziri Þah Budak’ýn Van kalesini muhasarasý, 4- Þah Budak’ýn adamlarýnýn Erciþ’te, Hayvan bahçesinde Selbihan’ý kaçýrarak Ýran’a götürmeleri, 5- Emrah’ýn Selbihan’ý aramaya çýkmasý ve Þah Abbas’ýn yanýnda bulmasý, 6- Emrah’ýn Þah Abbas’ýn aþýklarý ile meydanlaþmasý, 7- Erciþ’e dönüþ, 8- Kuðuhan’ýn oðlunun Selbihan’ý kaçýrmasý, 9. Emrah, Kuðuhan’ýn yüzünde ve iþkencede, 10- Yaðýp Han’ýn yardýmý ile Emrah’ýn zindandan kurtuluþu, ikinci dönüþ ve son parçalarýna bölünmüþtür. Her üç anlatýþta da adlarýnýn deðiþik olmasýna karþýlýk bazý kahramanlar ayný hareketlerde bulunmakta, ayný olaylara sebep olmaktadýrlar. Bunlardan baþka adlarý ve sebep olduklarý olaylar ayný olan kiþiler üç hikayede de esas kahramanlardýr. Hikayede sözü edilen Van kuþatmasý 1605’te baþlamýþ ve Kuyucu Murat Paþa’nýn sadrazam olduðu 1610 tarihine kadar sürmüþtür; Erciþli Emrah’ýn o yýllarda aþka tutulduðu ve aþaðý-yukarý 18-20 yaþlarýnda olduðu düþünülürse, doðum tarihinin 1585 olduðu söylenebilir. ......................................................................................................... )(-)(-)(-BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI-(-19-)(-)(-)(
Öyle bir güzel gördüm ki Dudaðýndan bal akýyor Has bahçede sanki bir gül Kokladýðým gül yakýyor
Eðildi de bir gül aldý Onunla sohbete daldý Bülbül bile susup kaldý Sanki “o” bülbül þakýyor
Tüm çiçekler gizlenirken Menekþeler sýzlanýrken Bir taraftan nazlanýrken Sol yanýna gül takýyor
Diken batmýþtý acýyla Yandým dedi tüm gücüyle Ýnceleyip göz ucuyla Hele gör nasýl bakýyor
Yaþý ermiþ kemaline Söz söylenmez ameline Bakýp bakýp cemaline Gören aþýk iç çekiyor