KURUYAN GÜLLER
Haykýrýþlarým deprem oluþturur dünya üstüme çöker
Gözyaþlarým yaðmur olur, kabime düþer.
O gün yeniden solar bütün güller
Dudaklarýmda bir tek kelime ruhuma iþler.
Hayatým uçurum kenarýnda mý geçecek?
Her þey bana veda mý edecek?
Güller solacak, mumlar sönecek,
O gün ruhum bedenmi terk edecek.
Bi gün bu gül gibi sen de solacaksýn!
Aylar, yýllar geçtiðinde unutulacaksýn
Sen topraðýn altýnda yatarken,
Bu gül yapraklarýný dökecek,,
Dikeni batarsa bi gün elime,
Tutar atarým, gülü çok sevsem bile.
Her sevginin bir sonu yok mudur?
Her doðan güneþ batmak zorunda mý?
Peki ya o güller hep kurumalý mý?
Hiç kurumamalýydý bu gül,
Hiç solmamalýydý ömür.
Güneþ batacaksa neden doðdu?
Bir umut olup kayboldu.
Ben o gülü alsam elime,
Bundan sonra dikeni batar
Yüreðime...
Güneþe baksam son kere,
Artýk ýþýðý gelmez, gözlerime..
Kurumuþ bi gül olur elimde, o karanlýkta
Her zamankinden farklý bir acýyla,
Kalbim ne kadar çýrpýnýp haykýrsa da,
Biliyorum engel olamaz gözyaþlarýma...
O ZAMAN BÝR-ÝKÝ SÖZ YAZARIM BELKÝ
YENÝDEN ANLATIRIM O ’YALAN’ SEVGÝYÝ
BATIP GÝDEN O GÜNEÞÝN ARDINDAN
ÖLÜ GÜLDE SON KEZ GÖRÜRÜM SENÝ.
Þimdi ’keþke’ demek faydasýz,
Ben üzülsem de artýk anlamsýz.
Bir acý hissediyorum -fazla insafsýz,
Þu anda o güller ’yapraksýz’ ...
[[M.ALTIN]]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.