Ben Ýstanbul sokaklarýnda seni dilendim, Sen yokken de, sensiz de seni istedim, Ýstanbul deðildi sanki gözümdeki, Ötelerdeki Ýstanbul sendin bendeki
Gözyaþlarým boðazýn sularýna damlayýverdi, Yüreðim de sýzýlar, martýlar bana eþlik etti, Ortalýðý çýnlatýrken vapur sesleri, Ben Ýstanbul’dan yine seni dilendim.
Hýrçýncasýna esti poyrazlar yine, Aldým baþýmý iki ellerimin arasýna, Daldým gittim sendeki benliðime, Ben Ýstanbul’dan yine seni dilendim.
Hýrçýn dalgalar naðmelerini gönlüme vurdu sanki, Bir hüzünlü þarkýnýn notalarý gibi, Birden sis çöktü boðazýn derin ufkuna doðru, Ben Ýstanbul’dan yine seni dilendim.
Senin gidiþin yüreðime saplanan hançerler misali, Gönlüm sevdandan olmuþ mecnun-u deli, Kokun bir rüzgar misali hasret kokarcasýna esti, Ben Ýstanbul’dan yine seni dilendim. Sosyal Medyada Paylaşın:
davutaydin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.