AH BE KADERİM..!

Kaçtýðýn anlar belki de sana kurtulduðun an gibi gelir,
bir merhaba demeden, bir selam vermeden geçip gittiðin anlar
sana uzaklaþmýþ kendini rahatlatmýþsýn gibi gelir belki de.
Hiç düþündün mü bir kere de geriye dönüp bakarak ,
gün gelipte bu kaçýp kurtulmak ve uzaklaþýp rahatlamak istediðim
bana hiç lazým olmadýðý kadar ya gerekli olansa diye!

Sen sönmüþ bir ateþin etrafýnda ýsýnmaya çalýþýrken
donup ölmek üzere olan biri gibisin,
Oysa ki hemen arkaný dönsen,
seni donmaktan ve ölmekten kurtaracak olan o alev yanýbaþýnda.

Uzun zaman senleyim, elinde tuttuklarýn neye benziyor biliyor musun?
Korlaþmýþ bir demir parçasýný elinde sýkýca tutmuþ ve býrakmak istemeyen,
Aðzý da kapatýlmýþ çýðlýk atýp imdat istemeye çalýþan birinin hali gibi...
O çýðlýðý herkes duymaz be KADERÝM,
Öteleri duyanlar dýþýnda seni kimse duymaz, duyamaz.

Sen elinde sýký sýkýya tuttuðun o kor alevli demiri býrak,
Ben elimi uzattým beklemekteyim,
Bilmediðin ve görmediðin þeyler seni ebedi korlarda yakacak...

Hapse düþmek insana iþkence ve sýkýntý gibi gelse de,
aslýnda onu hiç olmayacak kadar kötülüklerden korur,
Ama bilinmez iþte...

Ah Be KADERÝM o gün gelmeden beni bul,
Sana uzanan sonsuzluk aleminin elini tut,
Hüzünler sevinçlere, kederler sonu gelmez mutluluklara,
Hayatýn hiç bilmediðin ve görmediðin hazineler deryasýnda sürura ulaþsýn,
AH BE KADERÝM benden kaçmak çaremi sanýrsýn,
DÖN GEL son gönül otobüsü durakta SENÝ beklemekte...


Sosyal Medyada Paylaşın: