YAĞMUR YAĞIYOR

Yaðmur yaðýyordu bu gece þehre;
Bulutlar aðlýyordu,
Gökyüzünden düþen yaðmur damlalarý,
Bazen çiselercesine, bazense deli dolu,
Gecenin koynuna, hasretin kollarýna akýyordu.

Yaðmur yaðýyor bu gece þehre;
Sokaklar bomboþtu,
Yaðan yaðmur damlalarýndan baþka kimse yoktu,
Küçük bir çocuk gibi, deli dolu düþüyordu sokaðýn dört bir yanýna…
Gece sisli ve yalnýzdý.

Yaðmur yaðýyor bu gece þehre;
Toprak titriyordu, yaðan yaðmurun altýnda,
Soðuktan üþüyormuþ gibi ürpererek, korkarcasýna titriyordu,
Dört bir yaný duman ve yalnýzlýk kaplamýþtý,
Gece aðlýyordu.

Yaðmur yaðýyor bu gece þehre,
Boþ kaldýrýmlar yorgun bir günün ardýndan,
Gecenin sessizliðinde, yaðan yaðmura ev sahipliði yapýyordu,
Bir tek sevdanýn ayak izleri silinmemiþti,
Birde aþk ateþiyle yanan özlemler ýslanmamýþtý.

Yaðmur yaðýyor bu gece þehre,
Kaybolan özlemlerin varlýðýný yok etmek istercesine,
Kalplerde yanan aþk ateþini söndürmek istercesine,
Gündüze inat, geceyle dost olmuþçasýna,
Kusuyordu içindeki kin ve nefreti bulutlar.

Yaðmur yaðýyor bu gece þehre,
Gecenin karanlýðýný bölercesine,
Mektup satýrlarýnda kurumaya yüz tutmuþ özlemleri,
Kýskanýrcasýna yaðýyordu;
Ve aðlýyordu bulutlar.

ZÜLKÜF KILIÞÇI

Sosyal Medyada Paylaşın: