Gözlerinin “gitme” payýnýn katiliyim
Ne olur “gel” deme artýk bana yüzüm kýzarýyor
Küçük odamda iþe yaramayan bir saç tanesi gibiyim
Arada bir süpürgeyle temizliyor odamý annem
Ama daha almayý hiç baþaramadý o saç tanesini
Görünmüyor belki uzaktan bakýnca
Zaten uzaktan bakýnca ne görünmüþ ki bu zamana kadar
Elbiselerim yýkanýyor durmadan, birde utanmadan eskiyorlar
Her þeyin yeri deðiþiyor, yüzümdeki kýrýþýklarda artýyor
Saçlarým dökülüyor, sað olsun annem temizliyor
Ama bir gariplik var bu odada o saç tanesi hala orada
Hayatýmda deðiþemeyen iki þey gibi
Biri yüreðimdeki sen, diðeri “o” dediðim saçýnýn tanesi
Anlaþýldý bana senden baþkasý tuhaf gelmeyecek bu hayatta
Birde çok sevdim ya seni hadi neyse git bakalým yeniden
EMRE ONBEY (Týrý-Výrý Ustasý)