aþk ile sýzlayan her yaðmur
yeniden ýslanmaktýr
yeniden ýslanmak
iliklerim eriyinceye ihsan
alnýmýn kýzýl gülü sevgilim
ne vakit söz can olsa bülbüle
yeryüzü baharýný tasarlar
ne hazindir
ummazsýn diriliþini ömrün
budaklar arasýnda çürür
henüz çið düþmüþ gonca güller de ihsan
o zaman, nehirler utanmalýdýr çölden
aykýrýðýndan yaðmurlar sýzar
bir duyu anlamýný yitirdiði anda incelir
ne etsen durulmaz ihsan
gözbebeðinde sýzlayan hêþin çýralar da ölür
büyük nehirler durmaz sürgündedir
iki yaprak aðýrlýðýndan morarýr elleri
güneþi karýp geceye kandil tuttuðu zaman
yürür. uzun gölgeli düzlüklerde sudur
sudur gök suyunda uçurumlar paklayan
ey düþüncenin safirden bukaðýsý
iki gözüm sevdiðim
cam hamurunda billur tortularýný soðutabilir insan
ne köprüdür yerkabuðuna, ne yoldaþ. ne han
sade yol.
dön dönebildiðince
gittiðin kere ihsan
can küresinde kamçýlandýkça gönül
yedi kat dibe iner
yedi kat yükselir nazar
azar dikenlerin ilenci, yadsýnmaz elbet
acýtýr çýldýrasýya kendini kendiyle yakar
aþka rengini veren su, burcunda asýlý
þem damlar þakaðýndan göðün
avuçlarýný sýcak tut, düþmesin gülün
sinende burgaçlananýrken derin çaðlayýk
efkâr, lâtif güllere yaraþýr
güller de sana ihsan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.