YAĞMURA ALDANMAK

Sokaktayým
Yürüyorum kimsesizlerin sokaðýnda.
Küçük hesaplara takýlmadan,
Tartýþan insanlara aldýrmadan,
Kirli sözleri duymadan,
Düþüyorum gökyüzünden yere
Bir yaðmur gibi
Camlara vura vura...

Açýlmýþ þemsiyeler
Kapanmýþ sonuna kadar
Gökyüzünün maviliði.
Kara bulutlarýn çöktüðü
Dünyanýn ücra bir coðrafyasýndan
Baktýðým gelecek
Sessizce çaðýrýyor beni...

Umudum yaðmurlar altýnda
Islanýp ýslanýp durdu.
Terli hayallerim
Bedenim gibi üþüdü.
Büyük kavgalar uðruna
Kaybettiðim küçük mutluluklar
Þimdi uzaklardan bana mektup atar oldu
Halimi hatýrýmý sormak için...

Tüm þiddetini kusuyor hava.
Bir bedene bürünmüþcesine
Kaçýrýyor her bir insaný.
Arabalar desen son sürat
Kaldýrýmlara düþen
Gölgelere aldýrmadan
Su misali savuruyor
Yaðan yaðmurda
Kirlenen umutlarý...

Bir kurtuluþ beklemiþtim hep
Meðer yaðmurmuþ beni
Benlikten çýkaran.
Meðer kararan havaymýþ
Hayallerime set çeken...
Meðer aldanmýþým
Yaðan yaðmurlarýn sözlerine...

Madem öyle yaðsýn yaðmurlar,
Açýlsýn þemsiyeler
Islanan yeryüzü gibi
Islanmasýn insanlarýn hayalleri
Temiz ve kuru kalsýn
Her bir insan ve
Her bir insanýn umutlu hayalleri...

Yaðan yaðmurlara aldýrmadan
Yürüyelim güle oynaya.
Güneþli bir günü karþýlýyormuþcasýna
Düþelim yollara...
Sosyal Medyada Paylaşın: