Bir aþk istiyordum, En temizinden, En güzelinden...
Ama gelmedi kara gecelerime Bir gül...
Bakmadý gözlerime, Dokunmadý yüreðime, Duymadý ruhumun sesini. Bir güzel...
Ne zamandýr görmediðim Bir deniz misali... Arafta kalan bedenim Uzattý ellerini bir sevgiliye Gecenin geç saati de olsa Gülümsedi ölümün nefesini Yüzünde hisseden gözlerim...
Sevgilinin bir bakýþýyla, Bir sözüyle, Kalbim tutundu Cennetten süzülen Havanýn ellerine Usulca sarýlýp aldý sevdiðini
Ne tarafta olduðumu bilmeden Puf oldum bir boþlukta. Ardýmda ne izimden, Ne de sevgimden, Bir parça býrakarak Bir aþkýn içinde, Soðudu kalbim hava gibi.
Esrarlý bir düþte, Bir celladýn kýlýcýnda Ölüme sarýlarak Felç oldu duygularým. Yaþadýðým araf da Yavaþ yavaþ gömüldüðüm toprakta Çürüdü bedenim Cehennemin kör dehlizlerinde Akýp yolunu bulan su misali...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.