Anadolu Türkçesiyle Bir Ulu Çýnar Konuþtu
Görkemli geçmiþime nice yasaklar koyup,
Bizden görünenler kesti benim en gür dallarýmý.
Dört duvar ortasýnda acýdan anýt yüzüm;
Ben eskiden böyle kuru bir aðaç deðildim! ...
Yokluk kýlýç kuþanamazdý benim topraðýmda,
Tuttuðum altýn olurdu ellerimde çil çil
Ve her selâmým bir ülkeyi beslerdi tekmil;
Gözüm tok, gönlüm tok, hiç aç deðildim.
Sipahiler uçururdum seferlerden seferlere,
Demezlerdi Asya neresi, Avrupa nere?
Ýnsanlýðý benden öðrenirdi palazlanan her kefere;
Þimdiki gibi Batý’ya muhtaç deðildim! ...
Elçiler yýðýlýrlar, yüz sürerlerdi eþiðime,
Ufuklar açýlýrdý, sesime, ýþýðýma.
Besmeleyle su verilmiþ bir çelik kýlýçtým ben;
Teneke deðildim, saç deðildim! ...
Tuna, Sakarya kadar Türk’tü; Fýrat kadar Türk;
Kýlýç tutan iki kolumdu Kýrým’la, Kerkük!
Kestiler, acýdan sarhoþum þimdi kör-kütük;
Kendi derdime bile ilaç deðilim! ...
Estergon Kalesi bre aman su baþý durak,
Git bulut üstümden, git de Vardar Ovasý’na bak!
Ne aþklar yaþamýþtýr orda yürek;
Hilâldim her yerde, hiç haç deðildim! ...
Dün er gibi savaþýrlardý baþý örtülü kýzlarýmýz,
Bu gün cýscýbýllar, þimdi hepsi birer yalancý yýldýz.
Ne ezgiler bizim ezgimiz, ne aðýzlar bizim aðzýmýz;
Has ekmektim, baldým, bulamaç deðildim! …
Düþmüþüm çemberine ateþin, yaðmurun, karýn
Kokularýyla yaþýyorum þimdi o eski baharlarýn.
Sür git önüme çýkan haçlý akbabalarýn;
Önlerinden kaçacak keklik, turaç deðildim! ...
Baþ benim baþýmdý, eller benim ellerimdi
Çaðlara hükmeden medeniyetimin mayasý adaletti, dindi.
Pis uðurlar yüzünden topraðýmýn bereketi tükendi;
Ben eskiden böyle yoz-kýraç deðildim! ...
Þimdi garip çocuklarým yaban ellerinde iþ ararlar,
Kiliselerin gölgelerinde ezik ve sürgün yaþarlar.
El uþaklarýysa her gün bir kökümü daha koparýrlar;
Eyvah ki eyvah, ben eskiden böyle dalaç deðildim! ...
Bahaeddin KARAKOÇ (Ýlkyazda – Haziran 1984)
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.