Geçen gün. Dostumu gördüm. Çökmüþtü. Beli bükülmüþ. Zor yürüyordu. Sarýldýk. Nasýlsýn dedim, Hiç sorma dedi. Bastonuna yaslanýp durdu öylece. Meðer çok hastaymýþ. Geçenlerde evladýný yitirmiþ. Üzüldüm. Eski günler geldi aklýma. Sokaklarda oyun oynardýk. Bazen Harputa çýkardýk Gezer eðlenirdik. Delikanlý mert. Adam gibi adamdý. Gözünü budaktan esirgemezdi. O benim dostumdu. Koluna girdim biraz ilerledik. Aðladý hýçýrýklarla. Vah, Vah dünya. Her þey yalanmýþ. Durdu. Kalbime hançer sokuldu sanki. Sen üzülme dedi. Sigarasýndan derin bir nefes çekti Ah ulan ah. Ne günlerdi o günler. Üzülme geçer dedim. Geçmese ne yazar, olan olmuþ zaten. Allah büyüktür, dedim. Yüzüme baktý gözleri doldu. Evet dedi. Helallik istedi. Yavaþ adýmlarla yürüdü. Arkasýndan baka kaldým. O benim dostumdu. Sonra duydumki. Ýþte Dünya. Yazýk oldu dostuma...
Oktay Çöteli
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktay çöteli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.