mektubunda gökyüzü ve kuþlar
yýldýzlar iyiyim dercesine..
ardýþýk yüz yýlýndayým ormanýn,
aðaçlar köküne sulta, elinin deðdiði
yeri tersyüz ediyor insan
kurutulmuþ deniz matbaasýnda
dokunaklý bir ay ýþýðý,
kaptan cinayetini tutuþturmuþ
miçosunun eline;
akþam vapuru kýç atýyor yosmacasýna
mektubumda günyüzü ve parmaksýz
bir çift çorap..
açlýðýný törpülerken çocuklar,
yükünü hep büyük avluya
indiriyor kervanlar
kýrýk yasalar ülkesinde
þoför otobüsünü sürüyor dört nala,
yolcular ayakta içiçe,
iki þeydir ölüm;
biri yaþamtrak
mektuplar en fazla doðru söyler sevgili;
yakýlmýþ çocukluðundayým hayatýn,
içimden kül geçti..
her mektubun silinerek yazýldýðý gibi
iki þeydir ölüm;
öteki aþk..
aþktan ýþýk geçti sevgili,
florasan uykusunu deler gibi kelebeklerin…
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.