Beni en güzel uçurtmalar vurdu,
Uçaklar konarken evlere özgürce.
Koþup saklandým çocukluðuna ormanýn,
Aðaçlar oynamaya küs
Tek yaprak þýkýrdamýyor bunu.
Ýnsanlar susuyordu;
Yaþamak bir kuru dal gibi
Termik santreller içinde,
Nasýl unuturum ýþýðýn; suyu boðduðunu
Bütün kuþlar grevde…
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.