göðsüme yaðmur sýðmaz geceye yýldýz takarým durmadan kanatarak ellerimi. düþer anýlarým söðüdün gölgesine elzem bir yangýn baþlar iþte o an gönlümün çayýrlarý tutuþur öyle bir kýrmýzý...
Gölgeler uzar gün batýmýnda silikleþir karanlýða karýþarak ben kalýrým yalnýz. daðýlýr saçlarým rüzgarda dallarda bir sonbahar aðýdý, dolanýr adýmlarým yokluðuna uçurum olur kaldýrýmlar düþerim... çakýllý yollarýna sanki elsiz-ayaksýz...
Yollar sarhoþlunu yaþar ayrýlýklarýn eli tetikte bekler avcýlar ilan edilen her aþk dilimin ucunda vurulur doluya tutulur gönlümün çayýrlarý dallarýmdan kalkar kuþlar göçer umutlarým geceye doðru anýlarým kalýr söðüdün gölgesinde ben kalýrým... bir bilsen öyle bir yalnýz, öyle bir kötürüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
erman tulşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.