Yazgı Karası K/adın

Kanadý
Kýrýk
Kuþlarýn
Sonu
Ölümdür...







Kendi nefsini dövüyordu
Baþtankara dünyasýnda
Kömür rengi teninin yavan ýþýltýsý suçla lekeli
Renklerinin yetisi yitik viran köþkünün
Gözyaþlarý hýçkýrýkla yýrtýlmýþ
Burun deliklerinde kül olmuþ benliði korkusunu yayarken
Tutunacak çocuk bulamýyordu hareli yüreðinde.
Zulüm yorgunu gövdesi teneþir istercesine aðýrlaþýnca
Kirpiðinin ucundaki damlaya öfkelenip
Sigarasýndan derin nefesler alýp üflerdi kaygýsýný dumanla...




Yüzyýlýn karasý iþlenmiþ zoraki çehresine
Çoðuna göre mührü kallavi alnýnýn çizgisinde
Oysa meful yazgýsýnýn maðduruydu bedeni
Zoraki sevmelerinden
Ýlkel yetilerin insafsýzca iþtah kabartmasýndan...
Dizginlenemez heveslerin kölesiydi
P/aklanmaz yýllarýn suçlusu
Keskin kýlýçlarýn ses kesiði suskusu!
Teniyle berdel hayat
Gözlerinin harýnda diken bitiði yaþlar
Özlemleri sözlenmiþ dilsizliðiyle
Duyulmamýþ hiç sesi...



Dökme gözyaþlarý öfkeyle kendini savunurken teninde
Yalýn ayak suskunluðuna arpa boyu umudu
Gri yaþamýn mor gözlü kadýný
Çürük gerdanlý dilsiz yosmasý!
Bölük pörçük c/esaretinin parçalarýný taþýyordu yüreði
Sýðamazken pencere diplerine utangaçlýðý
Beyaz kâðýtlara bakamýyordu ah’ý
Yüreðinin sýzýlý suretini mýsralara indirmek
Yaðmalanan adýnýn yönünü çizmek istese de
Yaþam korkunç düþlerini fýsýldýyor ay ýþýðýyla yeniden...




Ölüm vursa belki umursamaz öfkesi
Soluklandýkça yazgý karasý anýlarý, kýnalanýyor ciðerlerine isyaný
Elveda diyemiyor nefesi bedenine
Güneþin çehresi gözdaðýný lekelemiþ umarsýz
Kemikleþmiþ uykusuz, sedasýz kahkahasý
Gece çarþafýný sýyýrýnca
Gölgesinden uzak atýyor kalbi
Maskeli seherlerin sancýsýyla dilsizleþirken
Ötesini göremiyordu çaresizliði...





Çið sütü vermeden bebesine
Usul usul gezinmiþ teninde çakallarýn nefesi
Diz çökse de yalvarýþlarý, nafile dualarý tutunmuyor geceye
Yarasýnýn acý gizliliðine bürünmüþ yüzü
Gizi diline ruhsuz bir hüzün sürmüþ
Çizememiþ gölgesinin resmini buðulu aynalara
Ýlkyazda göçememiþ kýr çiçeði umutlarýna
Ayrýlýða yar olmuþ bakýþlarý
Kaçak gözyaþlarý, sýzgýn aðrýlarýna tuz kusmuþ
Dað baþý uyanýþlarý gibi buz kesiði sýrlarý
Pusularýn göðsünde nefeslendikçe
Ve aman diledikçe sus pus olmuþ âlimler...



Ýnsafsýz linçlerin maðduru!
Penceresiz memleketin yazgýsý kara kýzý
Közlüðünde bercesten, müeccel düþlerinle alevlenirken
Dökeceðim içimi kahrýnla caddelere
Bir sürgün serçenin gözyaþýný içerken hýçkýrýðým
Ardýndan aðlayacak kalemim yüzyýlýn körlüðüne
Aðýtlar toplayacak ellerim
Gri yaþamýn mor gözlüsü
Depreminle irkildim
Bekle! belki bir gün dökülürsün kimliðe
Adýn okunur elbet sur üflenince
Kalk o vakit Dicle’de p/aklan
Siyahý ýslansýn düþlerinin
Ebabil dudaðýndan dökülen sözlere inat
Çözülsün dilin...



Falancanýn
Kýzý!
(Kayýp)
K/adýn?
Ne acý!



/Açýlsýn beyaz perde, paçasý patiskalý bir serçe can veriyor/




Sosyal Medyada Paylaşın: