Vazgeçtim yazmaktan
Giyinip yalnýzlýðý, denizi yatýþmayan bir aþka yürüyorum
Dudaðýmda kederli aðýt, dilimde ölümlü bir aksan
Hangi ressam yakalayabilir sepya çocukluðumu
Tutunamadýðým fýrçanýn ucundan
Varsayalým seni anlamam gerek
Neye yarar yýrtýk resimler gibi acýyor ellerim
Yüzümdeki en eski mimik
Zembereði gülüþe kurulu susuþum
Üzerine yýldýzlarý çektiðim yaralarým var
Utanýp geceyi basýyorum saçlarýma
Vazgeçtim yazmaktan
Dokunursa gözlerin acýlarýmdan kan sýzar
Günaha boyanýr sev(iþ)melerim
Þimdi bu hayata ne kadar yükselsem kýrýk ökçelerimle
Gökyüzünü hiç öpemeyeceðim
Kirpiklerim aralanacak olsa yalnýzlýðýna
Bakýþlarýndan intiharýmý içeceðim
Çünkü ölüm kadar soðuk gözbebeklerin*
Vazgeçtim yazmaktan
Yoruldum sevgiye aç þiirleri avuntularla doyurmaktan
Ne yazsam ne çizsem beyaz sayfalara "bütün korkular* beni sana yazar"
Zira; aþkla kutsanmýþ ürkek bileklerim...
_asmin_