Yýllar geçti, Kim bilir neredesin. Kiminlesin. Bilmiyorum ki. Ama, Hiç aklýmdan çýkmýyorsun. Kurduðum hayaller, asýrlarý ðeçti. Neler yaþadým neler, Bu koca ömrümde, Birlikte diktiðimiz fidan, Kocaman aðaç oldu. Meyveler verdi. Yapraklarýný döktü, Tekrar yeþerdi. Mevsimler geçti, Dallarý kurumaya baþladý.
Baþýmýzýn üstünden geçen turnalar, Yönlerini deðýþtirdi. Yem attýðýmýz güvercinlerde yok. Serçelerde. Yaðmurlar zevksiz yaðýyor. Rüzgarlar sert esiyor. Essin. Özümü deðiþtiremezler ki, Sana olan özlemim dinmez ki. Zaman, zaman rüyalarýma giriyorsun. Sende beni özlediðini söylüyorsun. Þarkýlarda tükendi. Mezelerde. Ben bende deðilim, Artýk. Duygularýmla baþ edemiyorum. Sevdalarým tükenmiyor hiç, Bazen kýrlara çýkýyorum. Kýr çiçekleri, Topluyorum sana, Ama sen yoksun.
Sana bu satýrlarý yazarken, Daðlarýn gölgesi uzuyor. Denizler kabarýyor. Özlemlerim artýyor. Belki dönersin diye, Hep bekliyorum. Senin için yaþýyorum. Günde batmak üzere. Belkide yok oluyorum. Yüreðim acýyor iþte...
Oktay Çöteli
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktay çöteli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.