K E K E M E
...
Uzakta
Gün mavi
güz baktýðýmýz albüm. sen ben sarý bir hüzün
sonra ay. söndürdüm geceyi
Dedim ki ke ke kendime
Karým olsan-yanýmda olsan sonra bir kahve
ve þiir en çok aðladýðýn- dur saçlarýn
Onurlu ellerinle çapraz taranan kalp uðultusu
Namlu soðumadan...
Huysuz bir oðlun var anne- unutan göðsünde sýcak...
Hadi anne bir kadýn iþte ölüme cüret
Nehir taþlarýndan keskin ah alnýna kurduðum salýncak
Rumuz yusuf sina züleyha belki
Kendimi düþürdüðüm
Kör bir sokak. aðlamlarýmý sakla
Hatýrlýyorum en son bir kapý önce
Öptüðüm en sýcak
Sonra pencere dönüp son kez baktýðýn
Seni sevmeye öyle hazýr
Kalkýp adýný ezberleyen
Kýrýlýrken sesin içime baktým
ve en soyut ihtimal ýslaktým
Þubatýn on yedisi havada kar var
Kader mukadderdi ey masal kuþu
Aþk tekinsiz sabýr kalbimin çatýsý yoktu
Uzakta kagýt gibi beyaz yüzün
Kanayan þiirimdin
Kýrmýzý eþarbýna sildiðin
Sonra deðince yanan ellerin...
Dokun dokun o kun
Ah þýmarýk söylence
Burda yaðmurlar baþladý ben kimsesizim
Uyudum uyandým dizlerinde
Önceydi külün közüyle ellerin
Alnýmda Thera
Özledikce yanmak
Þimdi hatýrlayarak unutan
Seviþmelerin ihtimal
Ýnsan aþk için biraz
Bir aynadan içimize çekilip
Ö L M E K T Ý
Düþlemim
Çýkmak için bir namludan
Ke ke me bir susmaktý
Aðlamak...
C_Ç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.