Gölgesi düþmüþ bakýyordu, Tarihini devirmiþ çýnar gibi Gözünde kocaman bir mazi, Yýpranmýþlýk ve hiçlik…
Yolcular indi vagondan Baktý adam, Bütün kalabalýða. Geçerken önünden, rum satýcýlarý Gözleri kararmýþtý sanki Ýçinde depremler yýðýnla.. Gözleri yanýyordu adamýn Yüreði kor gibi…
Ama yok iþte, yok! Ýçi acýyla doldu Yýðýlacak gibiydi Tam o sýrada bir el deðdi omzuna Kalimera! Nefesi kesilmiþti sanki inanamadý geldiðine..
Kadýnýn gözleri hiç deðiþmemiþti.. Ayný sevecenlikte..
O kadar sevinmiþti ki! Onca yýl ... neredeydin? Sarýldýlar hiç ayrýlmamýþçasýna..
Acýsý dinmiþti birden adamýn Gözünden akan yaþlara engel olamadý Elleri deðdi kadýnýn Sildi gözyaþlarýný, adamýn Ayrýldýlar kalabalýklardan Sessiz ve özgürce…
Bursa..2010-kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Hatipoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.