Ne olurdu, Bir duam hiç olmazsa, Kabul olsaydý... Çok þey mi istedim? Hem diðer insanlar gibi, Para pul; Þöhret de istemem... Bak iþte, Senden baþka, Beni duyan da yok!
Çocuk olmak, Ve onlar gibi, “Anne” demek isterdim... Koþup annemin kucaðýna, Atlamak isterdim. Zaten tek duamda bu! Bak iþte, Ýnsanlar kýymet bilmiyor. Bedenleri saðlam, Hem ayaklarý da tutuyor. “Anne, baba” da diyebiliyorlar... Çok þey mi istiyorum, Allah’ým! Aç bîilaç olsam da, Keþke iki adým, Yürüyebilseydim! Ýki kelime, Söyleyebilseydim... Bir adým anneme, Bir adým da babama giderdim. Bir kelime “anne” Bir kelime “baba” derdim. Senden tek dileðim budur, Allah’ým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.