Herkesin kýrýlan yerlerinden Bir þeyler alýp götürüyor zaman Kaderin karanlýk odalarýnda oynanan oyunlar gibi Yoksul korkular içinde Pusuda bekliyor sanki içimdeki þeytan Kendi býraktýðým izlere basa basa Geri dönüyorum çoðu zaman. Beynimde görüntüsü olmayan bir ruh sukûnetiyle Kendimi, kendi içime yolcu ediyorum. Perdeleri açsam karanlýk, Pencereyi açsam uçurum Ebruli bir bulutun gerisinde durmadan büyüyor Bohem bir yalnýzlýk. Güceniðim ! Kime ve neye gücenik olduðumu bilmediðim Benden çalýnan hayatlarýn Kýskanç bir acýsý bu, hissettiðim... Eksilen duygular, geçen zaman Sanki sular altýnda kalmýþ antik kentler kadar Benden uzak Oyuncaðý elinden alýnmýþ çocuklar kadar huysuz Sanki gelmeyeceðini bile bile, birini bekler gibi Huzursuzum bugün Lanet olsun !
HANde
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hande HAGHGOUİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.