Canlýlýðýný yitirmiþ bir yer var yüreðimde Seni ve aþkýný öldürüp gömdüðüm. Beni örseleyen, Varlýðýna alýþamayýp,yokluðuna katlanamadýðým Kangren olmuþ, habis bir yara gibi Ýçimden söküp atamadýðým Düþündükçe nedenlere boðulduðum Günleri aylara,aylarý yýllara sardýðým Kapkara bir kin yumaðýna dönen Beni benden alan, sonra yerlere çalan senler Ve asla kendimi af edemeyeceðim benler. Sana, koþulsuz inanýþlarým Aþk adýna adanýþlarým. Neydi ki sanki aþk? Ruhumun en büyük yanýlgýsýyla Ateþin ortasýndaki yangýnlýklarýmýn sonunda yaþanan Sýðlýk ve kýrgýnlýktan baþka Sonunu bilmeden düþtüðüm gözlerinin gamzelerine Söyle kimler düþtü benden baþka ?.. Daha kimlere dokundun kim bilir þeytan tüyünle Oluru olmazý aldýn hoyrat gönlüne, Kirlettin yüreðini ....
Hande HAGHGOUÝ
30.05.2009,pazar çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
H.Hande HAGHGOUİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.