ilk akþamýndayým gülüþünde olmayýþýmýn,
kaybettiðimin renginde gözlerinin
ve adresinde sevdanýn..
yürüyüp gitmelerinde saðýr duymuþum
durup bakacaksýn, koþup içime
bir deniz akacaksýn uydurmuþum..
bu ilk yaðmurudur belki
kurumak telaþýmýn,
sýradanlýðý otobüs duraklarýnýn..
beni o kýyý þeridinde unut
çekip giden çýðlýðýnda martýlarýn..
bir oltanýn sesi
neden batýyorsa suya,
balýklar niçin unutuyorsa yaþamayý
iþte öyle unut,
unutmadan beni..
kýþ bulutlarý açmýþ vatanýmda
sen kardelen baþkaldýrýsý yüreðimin,
yeniden ovalara akan kan suyum..
belki bayramdýr payýma düþen
kalabalýkta mutlu bir çocukmuþum gibi
bugün özgürlüðümü unut,
yaþamak saatinde cumhuriyet...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.