gözlerin; güneþe açýlan pencerem,
kuþlarýn ülkeme benzediði...
o ipek yamaçlarýnda gülüþünün
kahvaltý hüznü var
masada gazetem, ikiye kýrýlmýþ ekmek,
iki gelincik çayý...
gramafonda yaþadýðýmýz þarkýsý
yüreðim uyanýyorsa yataðýndan
uzanýp öpmüþümdür alnýný,
avucumda bakýmsýz týrnaklarýn
daðýnýk toplamýþsýn saçlarýný *ne güzel
bakýþlarýna zeytin karasý yaðmýþ
ömrümüz çorak mendilidir acýlarýn
sen, anne olamadýn örneðin
memelerinde süt þiþkinliði,
koþarak izinden avludaki tayýn,
süzülüþünde bir deli ceylanýn
çýkarýp sevincini üçe, dörde
ve geceye pay edemedin
ne vakit üþüsem merdivenlerde;
yorgun menekþeler döküldü benimle
sarhoþtum, yýlký ve aðlamak bakýmýndan tutarsýz,
hiç dayak yiyen çocuk deðildim biraz...
sana gelmekten baþka neyim var
ki özgürüz iþte
vurulmaya nazýr konan
kuþlar gibi seninle...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.