hüzzam hüzündü son faslýnda salkým saçak tutkularýn küçük kadehlerinde karafakilerin etle týrnak ayrýlýðýna gülümsüyordu sarmaþ dolaþ gün yalpalarken uzak gözlerin kýsýk sesleri bileklerinden yere doðru çevrildi elleri buzukilerin coþkusunda iki yana açýldý kollar omuz hizasýnda sol dizini kýrdý geç vakit sevdasý sað ayaðýn geriye gergin atýlýþýnda ve yaz yalnýzlýðý gözlerin alkýþýnda kývrýlýp bükülürken siyah saçlar uçuþtu bele dökülen hoþtu,sarhoþtu soðudukça ýsýnan zoraki bir yokoluþtu
Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.