Halsiz ve çaresizdi, çöktü olduðu yere
Bir adým gidemedi, ne öne ne geriye
Önünde duran aðaç, engeldi kendisine
Sanki çivilenmiþti, kaldýrým demirine…
Ýzledim ofisimden, beþ-on saniye kadar
Arandý çevresini, kalmýþtý orda naçar
Ona pek yabancýydý, bu güzergâh bu durak
Kimse yoktu ki yakýn, bekledi oturarak...
Bir eleman gönderip, sordurdum ne derdi var
Götür evladým dedim, gittiði yere kadar
Hastane arýyormuþ, bulamamýþ yönünü
Zaten unuttum demiþ, bu günümü dünümü…
Onun gözüyle baktým, çevreme uzun süre
Hiçbir þey göremedim, iþte dünya gözüyle
Atacaðým adýmlar, hep dümdüz mü olacak
Yoksa bir çukur olup, canýmý mý alacak…
Ne merhamet, ne vicdan
Ne inanç nede iman, bilinemez kimdedir
Anladým ki insanlýk, madde ile kirlenir
Kiþiyi ölçüp tartan, baþka bir kiþi deðil
Mutlak Yüce Rabbimin Þaþmaz Terazisidir…
26.10.2010
Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.