Önsözü Nefes Kiri(son)

Sayfa sayfa parmaðýmý nefesimle ýsladým
Ve parmak izlerim kaldý adý adýmla eþ kitabýn yaprak aralarýnda…

-I-
Göbeðimizi baðlarken Tanrýnýn ahdi
Havva’nýn kokusuyla doðmuþtuk oysa
Kulaðýmýza okunmamýþtý adýmýz
Mahrem gözlerin esaretinde
Ayaklarýmýz sýrtýmýzda yürüyecektik
Sus semeresiyle.




Bulanýk bir dilden boþalýr gibi
Yara bere içinde geçtiðim yenilgilerden
Kendini kayýrýyor günahkâr dilim
Yüreðime dokunurken ýrmak boylarý
Asur’un terli alnýnda doðan her kavmin çýplaklýðý
Silinmiþti zihnimden…

Bir avuç suyla göbeði kesilirken þer niyetlerin
Delik deþik bir isyanýn ucuz çýðlýklarýydý kimine göre
Anarþistliðim...

Susuyordu medeniyet her körpe sese
Hüküm düþerken bir dudak payý...


-II-
Öyle ya,
Kan baðýmdý sus halim
Hiçbir dilin ucunda yürüyemeden
Kendimden kendimi bölüyordum
Ne ettim nede kemik
Ölüme gebe
Borçluydum doðan güne
Çünkü inkârdým.


Öyle ki,
Özgürlüðün infazýnda hiçbir cümle adýmla baþlamamýþtý
Âdem’den olma bebelerdik
Kadýndan doðma kadýndýk en fazla
Kimliksizdik medeniyetin alnýnda.


-III-
//Etini kemiðinden sýyýrdýðýmda yaþamýn
Tinim soluðunu çeker, çýplak dudaklarýndan kahkahalarýn//



Ve mütemadiyen göðsümde cevval çýðlýklar doðuruyor bedenim
Aþina gözbebeklerime ayrýlýk baharlarýndan
Gizlenmiþ öznelerim...


Sanýrým eski bir resim olacaðým
Bir damla yaþla solacak bakýþlarým babam gibi
Eksilmiþ anýlarýmla yaþayacak çocuklarým….



Suskumdan kopan her ses eskiyordu
Çocukluðum
Anýlarým
Uçurtmalarým
Babamýn gölgesi
Annemin kuþtüyü hikâyeleri
Çoðalýrken yýllar, eksiliyordu aslýnda iyi niyetlerim
Sadece adýmýn bir yüzü kalýyordu
Aynalarda bakýþtýðým güz yanýmdan geriye



Çözümsüz düðümlerin ýstýrabýyla
Hazanlarýn üzerini mýsralarla örtüp
Yakamozlarýn nabzýný tutuyorum
Yüzünü görmediðim umutlarýn
Adýný sayýkladýkça
Küsüyor dualarým kulaklarýma…


-IV-

//Oysa çýrýlçýplak bir kurþundu yazgý
Alnýn tam ortasýnda.//


Ve feryadým düþüyordu
Kendi kendine söylenen çýðlýklarýma
Bilemezdim gün doðarken bebelerin bebe emzireceðini
Çýrýlçýplak bir kehanetin geceden düþüp
Güneþe bir avuç ateþi hibe ettiðini
Tenime kor giydirdiðinde öðrendim...



Ve dudaklarým detone bir hýçkýrýkla aðýtlanýrken
Gözlerime siyah bir entarinin yýldýzsýz hüznü düþüyor
Oysa nefeslenirken bile iki kiþiydik
Bir ben bir de karanlýk gece
Ve ikimiz de uðurladýðýmýz yüzleri gizliyorduk...


-V-
Sonra Babil’in Ýbranice fýsýltýlarýna içlenirken dizelerim
Uzuyor gölgem topraðýna Ýbrahim’in
Fýrat’ta arýnýyor çýðlýðým
Dicle’nin serin sularýnda yýkanýrken düþlerim
Ak duvaklý sevgiyi arýyorum
Ve görüyorum ki
Uzatmýyor merhamet aslý’ya ellerini
Çaresizliðe bulanan yüreðim
Zýlgýtlanýyor bir vakit.









Anladým ki
Bir masal diyarýndan karanlýk mevsimler seçmiþ
Virgüller yutkunmuþ
Noktalar susmuþtum
En nihayet yaðmurlar yýkanýrken ten kýrýklarým
Çýrýlçýplak mürekkebe þiirler fýsýldamýþtým
Ýstedim ki güneþ gülsün
Umut ýþýk
Çocuklar anneleriyle büyüsün ve kadýnlar adýný bilsin.







Ah... çoklarýn hikâyesine bandýrdýkça mýsralarý
Aðlýyordum þiir þiir
Biliyordum çünkü yýllanmýþ kitaplarýn önsözü nefesten kiri.


Þimdi kaç vakte sýðar bilmem
Susuyorum þiir...

21.05.2010



Sosyal Medyada Paylaşın: