Herkesi, kendin gibi sanýrsýn.
Sevince, tam seversin.
Vazgeçilmezin olur, artýk o senin.
Vefasýzlýðýn, ihanetin koyu sisi,
Basmaya görsün yüreðini.
Ölüm, su bile olsa içilmezken,
Bardak dolusu, baldýran zehrini,
Bir an için, düþünmeden,
Bir solukta, içmek istersin.
Sonra; toparlanýr, düþünürsün..
Son sözünü söylersin;
Kimin için öleceðim ben!
Hem gözümden, hem gönlümden,
Düþtün sen.
Git baþýmdan, nereye istersen,
Seni de, sevgini de,
“Allah kahretsin”
Saadettin Güven
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.