Seninle Baþladý, Bitsin Seninle
Ve gün be gün, ben seni düþünürüm.
Sen benim her þeyimsin ey sevgili.
Rüzgârlara ezberlettim türkülerimi,
Ben hep uzaklara türkü yazarým
Sýlamsýn, sevdamsýn, sabýr taþýmsýn
Kalemim adýndan baþka ad yazmaz
Bu kütükte baþka bir ad okunmaz
Narýna nuruna kurban olduðum
Seven sevdiðinden asla yakýnmaz
Ben sevda bölüðünde kýdemli bir askerim
Terhis olsam gidecek bir yerim yok
Yüreðimden baþka silah taþýmam
Bütün adresleri iptal ettim
Benim senden özge gerçek yârim yok.
Sen benim her þeyimsin ey sevgili
Ben rol gereði âþýk deðilim
Deme bu garibin benimle iþi ne
Aþkým beni teþhir eder, sesim içime saklanýr
Aklanýrsa adým, seninle aklanýr.
Ýstersen durmadan adres deðiþtir,
Gözlerimi baðlasalar da bulurum seni.
Ben, türkülerde tanýdým Fizan’ý, Yemen’i
Anlasam ki sesim sesine deðmiþtir,
Bütün gemileri yakar gelirim.
Bu bir taahhüttür; sýna beni
En deli rüzgârlarýn önüne sür, bulut-bulut,
Bir yerde yanlýþ yaparsam adýmý unut.
Son kurþunu kendime sýkar gelirim.
Bir et kemik torbasý deðilim ben
Bir hasar raporu deðil yazdýðým
Bir aþk mektubudur ey sevgili,
Kýzýl-kýyametten önce
Ve görmek için bakmaya gerek yok
Her dilde güzeldir senin adýn
Meydanlar sarsýlýr sen ortaya çýkýnca
Yeter ki görecek göz, göz olsun.
Velhasýl uzun sözlere hiç gerek yok
Dil hicabýndan lal olmalý seni anarken
Ey benim tabibim, tacidarým
Gündönümüdür ben seni bekliyorum
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.