saçma sadık

hiç umursamadým boynumdaki urganý
daraðacýnda uyuyanlardaným ben de;
celladýmýn gözlerine akarken mahmurluðum
kalbim kelepçeli
baþým diktir
ve yaðlý ilmiktendir benim yastýðým,
ayaklara kapanmam
ayakta dinlerim infazýmý
yerinden alýrken ruhumu bir çift söz
dalarým derin uykuma
dinimden çýkmadan girerim baþka bir dine
ölüyken canlanýrým rüyâlarýmda.

diriyken ne çok severim bilemezsin!
fikrim gibi haykýrýrým sevdamý,
dudaklarým çatlasa da
çöle dönse de dilim
susarým
içmem pýnarlardan kanarak,
tutmayanlar anlamaz bu oruçtan
öyle güzel
öyle yücedir ki aþkýn ateþinde yanmak!

eðer seversem sevgiliyi
kör olur gözlerim;
sorulsun bütün çiçeklere
ne renklerini görürüm
ne de kokularý siner tenime…

bir menekþeye bakarsam mor aksýn kaným,
leylâk yanýndan da geçmem
ak zambaklara da elleþmem,
eðilirsem bir gülün önünde
kaçamak gülersem bile
vallahi dikenlensin yüreðim.

inanmayanlar daðlara baksýn!
çan çiçekleri yalnýz
süsenler de yerli yerinde…

saçma sadýk biriyim iþte,
fikrime de
sevgime de!

ö.n

Sosyal Medyada Paylaşın: