YÜRÜYEN AYAKLAR...

Açým dedi!
Yüzümün sabah ezanýndan
Kalma nuruyla
Seccadeye uzanmýþ
Yüzümün örten titrek elleriyle
Ýçimden güneþi uzatarak
Ellerime
Açým ve gidiyorum…

Ýçimden bir yol geçti bir anda
Uzaðýn terli bakýþlarýndan
Ömrümün kesikleri geçti
Gözümden ruhum geçti

Kaybolan boyunun uzantýsýnda
Ýki çift gözdü gördüðüm
Bedensiz ruhsuz bir dünyanýn
Avuçlarýmda kaybolan su damlasýydý
Ýçimde birikende insansýz
Bir saldý içine giremediðim
Gezinemediðim düþler

Gölgemin arka kapýsýndan,
Sesini uzatarak kulaðýma
Açým ve gidiyorum!

Açlýðýmda kaybolan bedenim
Ruhuma aðýrlýk yaparken ben sizi
Dinleyemem dedi ve
Çekerken kapýyý
Takýlý anahtarýmýn
Kapý deliðinden karanlýðýmý düþürdü
Ayaklarýmýn ucuna gözlerimi…

Yürüyen
Bedenimin ardýnda
Göremediðim sesti uzaðýn karanlýðýnda
Birikmiþ kirli bir geçmiþin
Ayak izlerinde yürüyen
Açlýktý sararmaya yakýn ve
Gördüðüm solduðum þey
Kalbimin içinde patlayan
Çivili bir Molotof tu
Aslýnda

Sesimin titrek tellerinde
Kokuþmuþ yoksulluktu
Bahçemin kýrýk aðacýnda
Yapraklarýma seremediðim kurumuþluktu
Direncimin tellerinde boynuma doladýðým
Cennetimin susuzluðuydu
Gideremediðim ruhumun aðýrlýðýydý
Suskunluðum!

Duvarda asýlý kelamdý
Kalbimden dökülen
Ýçimde yanan ateþti gözümden akan…


Sosyal Medyada Paylaşın: