Ben o güzel gözleri, keþke hiç görmeseydim Beni benden eyledi, yaktý çünki gözlerin. Bulgur kazaný gibi, sanki içi kaynýyor Aklým baþýmdan aldý, öyle þen ki gözlerin.
Ben asýlý durayým, hilâl kaþýn yayýnda Bir gün birlikte olsak, senenin bir ayýnda? Berâber dolaþalým, gel gönül sarayýnda Sesin Mecnûn eyledi, sanki yanký gözlerin.
Benim için birazcýk, eðil gülüm sen eðil Ben seni görür görmez, o an baþladý meyil Birden caným kaynadý, inan elimde deðil Ýçine mahkûm ettin, koza sanki gözlerin.
Böyle gider zannetme, o aþk gömülü sýrsa Bak içimden kim çýkar, tabip kalbimi yarsa? Bir tek fincan “kahve”nin, kýrk yýl hatýrý varsa Dünyalara deðiþmem, cihan dengi gözlerin.
Bizler onu bilmeyiz, yazgýmýz ezelse de Bazý sorular sormak, erken, çok özelse de Boyun/posun, endâmýn, her yerin güzelse de Senin en güzel yerin, o simsiyah gözlerin...
21/10/’10 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.