Yaz bitti Kuþlar cýlýz, sessiz sanki Sonbaharý karþýlarken Kadýnýn gözleri yolda kaldý...
Yaz bitti Sona ererken mevsimler Sükût kapladý içini..
Yaðmur; bardaktan boþalýrcasýna Kimseye aldýrmadan, Yaðdý istediði kadar Sel oldu, aktý fütursuzca…
Kadýn üzüldü, Acýdý, evsiz yetimlere.. Süzülürken yürek acýsý, Ýsyan etti bazen ruhu Caný yandý, teni mabedinden uzaklaþtýkça..
Hele bir dön derken Gözleri siyaha çalardý kadýnýn Ateþ çýkardý ellerinden Ýçini hüzün kaplardý Adamýn arkasýndan bakarken…
Yaz bitti Grileþti sanki meydanlar Adamlar süpürürlerken yerleri Gözleri daldý kadýnýn Toprak deðildi yerler Beton yýðýnlarýnýn ardýnda Ýçi sýkýldý birden.. Mahvettik yeryüzünü dedi içinden..
Gözlerini gökyüzüne çevirdi Kuþlar da yok!
Yaz bitti Mevsim sonbahar Hüzünlü bir liman
Kadýn ayrýldý caddeden Biraz nemli, biraz buruk Hüzün dolu, o günden…
Bursa..2010..Ekim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Hatipoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.