AĞLAYAN ACI

Yüreðini söktü çocuk!
Elerine aldý acýyý
Okþadý ve dudaðýnýn kirinde
Bir ýsýrýk vurdu beynine
Titredi dudaðý

Suskun gece örtüsünden
Perdesini aralarken
Bir yýldýz düþtü
Koynuna
Aðladý çocuk gece aðladý
Gök aðladý yüreðim aðladý…

Boðazým kuru… yanaklarým ise
Demire pas tutan yaralar açtý ruhumda
Ben aðladým dünya aðladý

Bakarken ellerim düþtü yere
Gözlerim perdesini çekti
Dünyam karanlýktý sadece
Aydýnlýk sonsuz bir düþtü
Artýk!

Avuçlarýmda tükenen zaman
Terimin kuruyan tuzunda
Soluksuzca içime sinerken sinirlerin
Gergin fahiþeleri
Ýçimde ayak sesleriyle kulak zarýmý
Týrmaladý

Çocuk aðladý yüreðim kanadý!

Acýyý kemirdik bakýþlarýmýzda
Ölmüþ ruhlarýn günahlarýný
Avuçladýk kanýmýzda
Sustuk ve acýyý kustuk…

Þaþkýn bulutlar aðlamaya baþladý
Baykuþun nazarýnda kirli yüzlerin
Avucunda
Kirim aktý dünya aktý üstüme…

Örtünenler topraktan baþlarýný huzura
Çekerken dudaklarýndan su diye
Haykýrýþlar yaðmur seline dönerken!

Ben ýslandým çocuk aðladý…

Kýyamet, kapýsýndan tokmaðýný
Çarptý yüzüme ben düþtüm
Dünya aðladý düþtüðüme…
Ben acý çocuk acý…

Sosyal Medyada Paylaşın: