MEZOPOTAMYA DA GECE

Akþam bir baþka olur Mezopotamya da…
Önce güneþ kaybolur daðlarýn ardýnda,
Karanlýk örter kara bir çarþaf gibi…
Sonra, sessizliðe bürünür yalnýzlýktan korkarcasýna…
Kayan yýldýzlar bozar gecenin mahremini.

Sarp kayalar geçit vermez
Giden zamaný geri getirmek adýna…
Zaman acýmasýzdýr bu topraklarda.
Bir þeylerin peþi sýra koþar hasret ve özlemler;
Giden geri gelmez, yaþlar dinmez, umutsuz gözlerde…
Ardýndan silah sesleri karanlýðý bölen…

Mezopotamya’nýn kaderidir bu…
Asýrlardýr dinmemiþ kan ve gözyaþý…
Sabah olmaz buralarda;
Gece gitmek bilmez aydýnlýða inat…
Korku kaplamýþ dört bir yaný;
Ardýndan dinmek bilmeyen silah sesleri,
Vurur Mezopotamya’nýn karanlýk mahzenlerine…

Acý bir kat daha artar yüreklerde,
Birer birer kaybolur umutlar
Giden, sonbahar yaðmurlarýnýn ardý sýra;
Zaman acýmasýzdýr Mezopotamya da…

Yalýnayak çocuk sesleri,
Bir sokak kenarýnda vurulan annesinin ardýndan,
Karanlýðý böler, geçer isyan bakýþlarý,
Arþa varýr serseri kurþun sesleri…
Acýmasýzdýr Mezopotamya da zaman,
Hasret bir kat daha artar her geçen an…

ZÜLKÜF KILIÞÇI


Sosyal Medyada Paylaşın: