ANLAMAYAN YOK OLDU

Kimsenin umudunu kýrmadým.
Ýnsanýn onuruyla oynamadým
Hatasý olanýn hatasýný görme...dim.
Arkadaþýmda, arkadaþýmdý,
Yabancýda.
Gönlüm insanlarý hep sevdi,
Yaradanýn verdiði duyguyla.
Kýrk yýl sonra gördüðüm arkadaþýmý,
Dün ayrýlmýþ gibi Kucakladým.
Herkese kendim gibi davrandým.
Özümü kabullendirmeye çalýþmadým.
Bazýlarý güzellikleri saf buldu,
Alýnmadým çünkü kendimi tanýyordum.
Þimdi etrafýmda dönüyorlar,
Dönsünler kýrmadýmki gönül alayým.
Onlar insanlýðý anladýlar.
Keþkelerim pek olmadý.
Sevdiysem ölümüne sevdim,
Cayan olduysa olur dedim.
Bir daha arkama bakmadým.
Ýnsanlardan kötülük gördüm,
Ama neydi unutmuþum.
Hiç rahatsýz olmadým.
Buda hakkýn verdiði bir lütuf.
Ýnsan ne yaparsa kendine yapar.
Güzellikler dururken.
Ýnsanlarla uðraþmaya ne ðerek var.
Deðer verdim isanlýðý bilen anladý,
Anlamayan yok oldu…

Oktay Çöteli

Sosyal Medyada Paylaşın: