Bu kış zorlu geçecek
Bu kýþ, zorlu geçecek
Issýzlýk kol geziyor, akþam vakti sokakta
Ne bir Allah kulu var akþam vakti gezinen
Ne de açýk bir yer var tek bir kedi görünen
O da aç sefil kalmýþ, yurt arýyor soðukta.
Sessizlik can sýkýyor rüzgarlar dal sallýyor
Yerler sarýya kesmiþ, geçilmiyor yapraktan
Yola düþmüþ aðaçlar, tutunduðu topraktan
Soðuk günler yaklaþtý, fakirler kan aðlýyor.
Kýþ kapýdan göründü derde düþtü fukara
Ýþ yok aþ yok ne yapsýn, ele güne bakýyor
Çarþý Pazar dolaþýr her þey var el yakýyor
Para pul yok fakir’de düþünür kara, kara.
Hüzün dolu ortalýk, insanlar var aðlayan
Her gün biri gidiyor, dönmem diyor geriye
Bir meçhulde yol alýr, binmiþ ahþap gemiye
Ne gülen var ortada ne de bir el sallayan.
Rüzgar kapar yapraðý taþa vurur yapraðý
Toz toprak yapar durur, daða bele savurur
Þimþek çakar havadan, kime düþse kavurur
Güz yaðmuru sel yapar, alýr gider topraðý.
Bülbül ötmez seherde sular çaðlar derede
Soðuk erken baþladý, bu kýþ zorlu geçecek
Kim ölüp kim kalacak baharý kim görecek
Bilinmez kýþ olsa’ da, gelir bahar yine’ de.
Yüksel Þanlý er
18 Ekim 2010-10-18
Ankara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.